met het nieuw verworven rijbewijs kreeg ik van een drive-away-company een Volvo stationwagon mee. de eigenaar vloog van de eastcoast naar de westcoast, wij reden zijn auto er naar toe, crosscountry. binnen een vastgesteld aantal dagen. zonder al te veel af te mogen wijken van de vastgestelde route. wij hoefden slechts de benzine te betalen. en een hels kontrakt te tekenen op straffe van vervolging door FBI, KGB en CIA. zodat ik van de weeromstuit nog voor ik de auto de garage uit had al een deuk in de grille reed.
om de reiskosten te drukken hadden we via een lokaal radiostation een benzinemeebetalende passagier gevonden. het bleek een erg winderige en kontinu wietrokende vietnamveteraan te zijn.
waar we gaandeweg ook nog eens ruzie mee kregen.
wat lastig was omdat we ook gedrieën in de auto moesten overnachten. en nog lang niet in Los Angeles waren. terwijl de Volvo ook nog eens mechaniese problemen begon te krijgen nadat we in the Great Salt Lake goud waren gaan zoeken.
die vietnamveteraan hebben we uiteindelijk toch keurig (peace man!) naar het huis van zijn ouders in San Francisco gebracht. waar we wel mochten overnachten, maar dan alleen in aparte kamers. omdat we niet getrouwd waren. if you're goin' to San Francisco, be sure to wear some flowers in your hair. ammehoela! en die auto werd ook steeds onhandelbaarder. vanwege de vele heuvels natuurlijk.
in Hollywood nam de Volvo-eigenaar de deuk in de grille en de vernielde versnellingsbak sportief op. dat zou ie wel regelen met de verzekering. of we niet een paar sinasappelen uit zijn tuin wilden? thanks and bibi...
zo stonden wij aan het eind van die middag nogal hulpeloos en hopeloos midden in Hollywood met onze rugzakken op de rug en onze sinasappelzakken in de hand. zonder auto. in een stad waar voetgangers alleen daarom al verdacht zijn. op weg naar een Greyhound busstation. richting Mexico.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten