ik zat op een gggggristelijke middelbare school. zo'n school met een weekopening met bijbeltekst en gebed in de aula op maandagochtend . en de rest van de week een korte dagopening in de klas. een school waar de adjunktdirekteur Kristen heette.
waar we ook nog godsdienstonderwijs kregen. van een lange jonge dominee met een baardje. en waar het vak godsdienst onderdeel was van het eindexamen.
zo'n school dus.
maar ja, de jaren zestig, hè. en in 1968 de studentenopstand in Parijs. ging oorspronkelijk om onderwijshervormingen. dat konden wij ook. dus hebben we nog driftig meegedemonstreerd tegen het eindexamen: wat eindexamen, nix eindexamen!
we kregen het er niet echt door. de tweede kamer lag er niet wakker van. maar de direktie van mijn eigen gggggristelijke middelbare school kreeg de volle laag. nadat we de omroepinstallatie hadden bezet en iedereen hadden opgeroepen om middenin de lessen naar de aula te komen.
en dat de hele school dat ook deed.
waar we als organisatoren dan weer zo van schrokken, dat we vanaf het spreekgestoelte na een minutenlang massaal ritmies handgeklapt dit-is-het-begin-wij-gaan-door-met-de-strijd de stakende medescholieren hebben gevraagd om rustig naar de klassen terug te gaan.
maar de strijd hadden we gewonnnen. ons doel bereikt.
het godsdiensteindexamen werd geschrapt.
zo weinig was er dus voor nodig.
we hadden moeten doordrukken.
eigenlijk waren we te lief...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten