zondag 28 december 2008

dierpsychies geblokkeerd


laat ik voorop stellen dat vriend M een begenadigd kookliefhebber is. ik kijk dan ook altijd uit naar de etentjes die hij voor groter gezelschap aanricht. tot nog toe betekende dat immers dat hij (afkomstig uit Arkansas) ons een keur aan traditionele gerechten uit de zuidelijk staten van Amerika voorzette. tot nog toe, want gisteravond gooide hij het over een andere boeg: er kwam een ossentong op tafel. zo'n grote, groot genoeg voor tien personen, inklusief alles wat er aan de achterkant aan een tong vast zit. en omdat ik centraal aan tafel zat, werd ik geacht 'm aan te snijden. en ik kon het niet, ik blokkeerde.
en even later kon ik, na de uitvoerige uitleg over het verschil in vleesstruktuur van voorkant en achterkant van de tong, de plakjes die op mijn bord waren gelegd niet naar m'n mond krijgen. omdat ik dierpsychies geblokkeerd was, denk ik. ik staarde alleen maar naar die tong en ik voelde weerstand, grote weerstand.
uit respekt voor de vriendschap met M, en omdat ik anders een volgende keer niet meer word uitgenodigd, heb ik uiteindelijk toch wat van 't spul naar binnen gewerkt. net als vroeger, alsof ik een plak te dik geworden brintapap op m'n vork had, met uitgeschakelde smaaksensoren en zonder te kauwen: hap, slik, weg. met dit verschil dat ik er nu snel een glas wijn achter aan kon gooien. we gaan er dus op vooruit.

vrijdag 26 december 2008

zwevende hond


als ik hond Zowie was zou ik de kriebels krijgen van al die lekkere hapjes die me de laatste dagen te pas en te onpas worden toegeworpen. zou ik argwanend worden van dat ik tegenwoordig ongestraft op de bank mag liggen met al mijn loszittende witte haren. die hapjes kreeg ik nooit eerder zo maar tussendoor, zou ik dan denken, en die bank daar mocht ik niet eens naar kijken. nee, als ik hond Zowie was zou ik denken dat er iets niet klopte, zou ik denken dat er wat stond te gebeuren. maar ja, ik ben hond Zowie niet...

donderdag 25 december 2008

piekballen


deze vijf ballen (de linkerbal is links nog net zichtbaar) leiden tot een kerstschisma in huize hansb. want waar ik er een ludiek omgekeerde piek ofwel piekballen in zie en ik er aanvankelijk met drie thuiskwam, maar er na het boomoptuigen vanwege de symmetrie (de boom dit jaar eindigt bovenin in vijf takken) nog twee heb bijgekocht, kunnen mijn huisgenoten niet veel anders dan er laatdunkende opmerkingen over plaatsen. 
en niet alleen dat, ze hebben het er zelfs over met hun vrienden: "die hansb, die is zo zot, die koopt drie dezelfde ballen, hangt ze bij elkaar bovenin de boom en rent dan weer naar de winkel om er nog twee bij te kopen, zodat er nu vijf van die afzichtelijke ballen angstwekkend synchroon lopen te hangen". dus dan gebeurt het dat die vrienden langs komen en dan direkt zeggen: "oh, zijn dat nou die lelijke ballen? die hangen er inderdaad vreselijk bij"! dan is het goed te weten dat het mijn ballen zijn, dat ik ze in de boom heb gehangen, en dat ik ze er pas op Driekoningen weer af haal. vrede op aarde!

woensdag 24 december 2008

het liederlijke leven


het wordt kalkoen.
maar dan wel verantwoord, hè, geen voor hoger (verkoop)gewicht met water volgespoten supermarktzieligerd, maar een origineel Engels prachteksemplaar dat een diervriendelijk leven achter de rug heeft, met veel vrije uitloop, gezonde buitenlucht en allemaal gezellige soortgenoten om zich heen.
zeggen ze.
nou ja, ik geloof ze; ik moet wel, want 't beest ligt in afwachting van z'n laatste tweeëneenhalf uur oven-naaktheid inmiddels in de koeling. en bovendien: wat je ver haalt is sowieso lekker. der.
dus.

maandag 22 december 2008

in extra tijd


vanmorgen huppelde hond Zowie weer even als een jong konijn over het gras. vanwege de pijnstillers die we haar sinds enige dagen geven, denk ik, maar in ieder geval reden genoeg om het voor morgen geplande dierenartshuisbezoek (eufemisme voor inslaapmoment) af te bellen en een week op te schuiven. wat waarschijnlijk logistieke problemen oplevert, want de vers gedolven grafkuil onder de berk zal met de voorspelde nachtvorst na de kerst ongetwijfeld diepbevroren raken, zodat er geen sprake kan zijn van een waardig dichtscheppen van de laatste rustplaats als het er op aan komt. tenzij ik de nu nog rulle kuilaarde nog voor de kerstdagen in stevige zakken schep en tot het moment suprême ergens boven nul bewaar.
een onalledaagse overpeinzing, of: waar een aangekondigde dood al niet toe leidt...

donderdag 18 december 2008

dagelijks nachtritme


23:15 uur
mooie tijd om naar bed te gaan. nog even Met 't Oog op Morgen op de wekkerradio. ik haal bij lange na het einde van het ingestelde uur radio niet. direkt diepe slaap.
03:29 uur
zoon J draait de sleutel om in het voordeurslot. ondanks zijn voorzichtige sluipgang registreer ik zijn binnenkomst feilloos. hm, hij is vroeg vandaag. ik draai linksom, ik draai rechtsom, het is gdvrdgdvr al bijna kwart voor drie.
04:57 uur
hond Zowie in de hondenmand naast ons bed ademt snel en licht piepend. heeft ze pijn? en nou kreunt ze ook nog. wat betekent dat? iemand zei vandaag dat een hond die meer slaapt dan anders dat doet om de pijn te vergeten. is de geplande inslaapdatum dan toch te ver weg? morgen de dierenarts maar weer bellen. even over half zes inmiddels. zucht.
07:00 uur
het Radio 1 Journaal klinkt, wektijd voor partner A.
07:30 uur
en gezond weer op...

woensdag 17 december 2008

sorry


in het kader van de al maar voortwoekerende debilisering scoort, naast het ongebreidelde ge-je en ge-jij bij het aanspreken van klanten door vaak gerespekteerde ondernemingen, het Amsterdamse GVB sinds enige tijd ook erg hoog.
natuurlijk is het mooi dat een vervoersbedrijf wil uitleggen waarom die langverwachte en bovendien lege tram of bus geen passagiers mee neemt. en natuurlijk weet ook ik dat de beschikbare ruimte op de bestemmingsbord beperkt is. maar moet er daarom letterlijk "sorry" worden gezegd? moeten er daarom bussen en trams door Amsterdam rijden waarop in oplichtende letters staat geschreven "sorry, geen dienst"? wat voegt dat gesorry toe aan de feitelijke mededeling? voelen wij klanten ons beter door dat populistiese ekskuuswoordje? verklaart een simpel zakelijk "geen dienst" niet genoeg?
en als men zich dan toch perse wil verontschuldigen, doe dat dan ook goed: "helaas neemt deze tram geen passagiers mee, omdat de werktijd van de bestuurder er op zit en hij op weg is naar de remise, ten einde een welverdiend avondmaal te genieten bij moeder de vrouw". of zo iets.
maar alsjeblieft geen sorry...

dinsdag 16 december 2008

altijd weer vijf nul een


maar waarom, hansb, waaróm altijd een 501? waarom niet eens een ander soort broek. waarom altijd weer zo'n oudblauwe spijkerbroek met rechte pijpen? waarom geen hippe heupbroek? waarom niet eens een strak gepijpte broek? waarom? waarom? waarom?
nou, dat zal ik je zeggen: hij zit me lekker. hij staat me goed. de snit bevalt me. en ik vind 'm sexy.
sexy? 
ja, sexy.
kijk maar, als ik de 501 uittrek. bovenste knoopje los en dan in één ratsbeweging de hele gulpknopenrij naar beneden open. in één beweging! geen knoopgefriemel of saai gerits, gewoon RATS en open. is dat sexy of niet? tuurlijk is dat sexy! 
jammer alleen dat partner A niet meer koud of warm wordt van mijn 501-instant-open-truc. maar ik blijf oefenen, voor je-weet-maar-nooit, om de schwung er in te houden. hup, daar gaat ie weer: RATS!

maandag 15 december 2008

de verwarde man


een mens kan het zichzelf erg moeilijk maken.
neem de lunchbeslissing: is het vandaag nou broodje-kippenlevermaandag, pindasoepdinsdag, bagel-tonijnsaladewoensdag, japanse-salade-van-de-AH-donderdag of toch maar broodje-tempeh-kousebandvrijdag? en of die keuze niet erg genoeg is, nog moeilijker wordt het als ik het ontbijt er bij betrek: wil ik wel kippenlever tussen de middag als ik al ongelardeerde kalfslever op de boterham had voor ontbijt? kan ik nog wel tonijnsalade aan als ik eerder vandaag een bruine boterham met pittige eiersalade heb genuttigd? en helemaal buitengewoon ingewikkeld wordt het als ik dan ook nog reken met het avondmaal: kan ik me wel op de pindasoep storten vanmiddag als partner A weer zo'n overheerlijke pompoensoep op de rol heeft staan vanavond? op die manier verzandt een eenvoudig lijkende lunchbeslissing al snel in een driedimensionale puzzel. waarop ik in totale verwarring dus steeds vaker de lunch maar oversla.
ik zei toch dat ik het mezelf graag moeilijk maak...

zondag 14 december 2008

het komt opeens allemaal weer terug


zag ik daar een muis?
zag. ik. daar. nou. echt. een. muis?
ja daar, schoot daar niet van rechts naar links, trippeltrappeltrippeltrap van de ijskast naar de magnetron, een muis weg?
heb ik daarvoor al die heroïese veldslagen gevoerd en hele muizengeneraties uitgeroeid?
krijg ik nu soms te maken met een gemuteerde soort?
en hoor ik daar net als toen de gespleten tong van partner A weer terug? van een vertederd: agossie, wat lief, hij heeft het zeker ook koud, tot een hartgrondig: gatverdegatver, er liggen muizekeutels op m'n aanrecht?
begint dat nu allemaal weer opnieuw?

in januari 2006 schreef ik:
huismuis
muis is dood.
een kombinatie van gulzigheid en vals paarse gifkorrels heeft z'n slopende werk gedaan. gister zat ie verdoofd op het fornuis. heb ik um nog uitgezet in de stadse natuur van de lommerrijke middenberm. na een korte waggelgang rolde ie definitief om. hartstikke dood.
ik ken muis als een waardig tegenstander die mij de afgelopen maanden volop blogmateriaal heeft geleverd . hier bijvoorbeeld, hier, hier ook nog, en hier dan, hier, o ja: hier was ook leuk en natuurlijk hier.
ik zal muis niet snel vergeten.
*stilte*

dinsdag 9 december 2008

wintersomberte


van huis naar werk, van werk naar huis, op de fiets, 's ochtends tien minuten heen, 's avonds tien minuten terug, langs steeds weer de zelfde route. kade, winkelstraat, plein, winkelstraat, dwarsstraat, brug, plein en vice versa. ik weet hoe de stoplichten staan afgesteld, ken elke kuil in het asfalt, weet zelfs welke winkels en route worden verbouwd. en dat is ook gelijk eigenlijk het enige wat die dagelijkse ritjes nog dragelijk houdt: de kleine veranderingetjes. hee, een nieuw verkeersbord hier, hm, de winteretalage daar, goh, de bomen zijn al weer kaal. en godzijdank zijn er altijd nog ontwrichtende publieke werken, zijn er straten die worden heringericht, bomen die worden gekapt en bruggen die worden gebouwd. ik hou het minitieus bij, ik mis geen fase, ik kan haast niet wachten tot de volgende opbreking opdoemt. het zijn de ijkpunten waar ik me aan optrek. naar 't werk. en naar huis.
ach, en zo sombert een mens heel wat af. 
ik ga maar 's een kerstboom kopen.

maandag 8 december 2008

afscheidstoernee


je komt nog eens ergens met een hond die niet lang meer te leven heeft. een heus afscheidstoernee is het inmiddels geworden. langs favoriete plekjes en mensen die haar tijdens haar leven lief waren. met veel ach's en wee's en, tot grote vreugde van hond Zowie zelf, veel lekkere hapjes onder het motto: hoezo niet gezond, het maakt nu toch niet meer uit. nee, ze sleept zich er wel door heen, die laatste weken. en ze neemt dankbaar het slotapplaus in ontvangst. alleen een lange autorit naar haar Franse geboortegrond achterin 't Smartje bovenop onze bagage ziet ze niet zo zitten. dus daar gaan onze eindejaarsplannen...

woensdag 3 december 2008

tuingraf


volgens de regelgeving in Amsterdam mag een huisdier worden begraven in de eigen tuin, om preciezer te zijn: in eigen grond. dat is mooi, want dan kan hond Zowie straks daar begraven liggen waar ze in betere tijden in de zon lag te stoven.
hoewel? is een tuin bij een huurwoning wel eigen grond? het is onze eigen tuin, het voelt eigen, maar is het dan ook eigen? bedoelen ze niet eigen als in eigendom? maar wat is eigendom in geval van (amsterdamse) erfpacht? 
het zal me eigenlijk worst wezen, ik begin gewoon vast te graven, in het donker, onder een parasol, want anders krijg ik buurvrouw H van één hoog op m'n dak: buurman? wat doet u nou? mag dat wel? maar dan zeg ik: ja buurvrouw H, hier komt hond Zowie in d'r eigen tuin te liggen. en dat mag!

dinsdag 2 december 2008

het gaat nu toch opvallen

"zeg."
"uhuh?"
"nou staat hier wéér niks!"
"verdomd, nu je het zegt..."
"en ook geen foto, hè."
"het gaat opvallen."
"viereneenhalf jaar bijna elke dag een praatje met een plaatje en nu helemaal niets, geen tekst én geen beeld. vreemd, heeeel vreemd."
"ik maak me langzamerhand toch zorgen, dit ben ik niet van 'm gewend, zou ie depressief zijn?"
"kan aan de pre-kerstperiode liggen, daar had ie altijd al wat moeite mee."
"nouhou, ik heb gehoord -maar dat is strikt vertrouwelijk natuurlijk- dat hij z'n gezin hevig onder druk heeft gezet om met z'n allen in het ouderlijk huis te zijn, met kerst. en dat daar een hele tirade aan vooraf is gegaan. nou ja, je kent 'm: de gebruikelijke riedel over sociaal gevoel en delen en samenzijn en vrede op aarde en zo. en dat iedereen voor iedereen een kado moet verzorgen. voor onder de kerstboom. maar pas op hè, dat heb je niet van mij."
"my lips are sealed, maar het verbaast me niets, zo'n type is het wel."
"nogal eigenzinnig, eigenwijs en eigenlijk diktatoriaal. hihihihi..."
"sssssttt, niet te hard, hij leest vast mee!"

maandag 1 december 2008

verontruste lezers post

"het is wel rustig hier hè, de laatste dagen."
"ja, nu je het zegt. er zal toch niets aan de hand zijn?"
"dat denk ik niet, want dan zou ie 't juist opschrijven."
"hm, daar heb je ook weer gelijk in. afwachten dus maar."
"ach ja, we gunnen 'm even wat rust. maar niet te lang!"
"nee, niet te lang. tot morgen, uiterlijk."
"tot morgen en anders breken we hier weer in."