kunstgeschiedenis vond ik een mooie studie. en als er niet een hoofdonderdeel archeologie aan gekoppeld was, waarbij je aan de hand van elke scherf of elk potfragment een filosofie en een periode moest kunnen benoemen, dan had ik die studie misschien ooit wel afgemaakt. nu bleef ik steken op voldoende studiepunten voor mijn kandidaats kunstgeschiedenis en nul punten voor het kandidaats archeologie. einde wetenschappelijke karrière.
ik heb er niet om getreurd.
het was een periode waarin jonge kunstenaars erg aan de weg timmerden. de tijd van jonge wilden, van schilderijen die door musea, overheidsinstellingen en partikulieren als waren het warme broodjes werden gekocht en opgeslagen. want je wist maar nooit. kunst was een beleggingsprodukt. kraakpanden en huiskamers werden omgebouwd tot expositieruimtes.
iedereen was kunstenaar.
dus begon ik een galerie. een galerie annex huiskamer.
drie dagen in de week open. met voornamelijk werk van jonge net afgestudeerde kunstenaars uit Arnhem. inklusief druk bezochte openingen. waar de buren niet zo blij mee waren.
met performances, installaties en ook gewoon kunst aan de muur.
en toen dat alsmaar groter groeide verhuisde de galerie naar de Jordaan. naar een grote industriële ruimte die overdag galerie was en 's avonds oefenruimte voor akteurs. met buitenlandse reizen naar kunstbeurzen en musea. om het werk van de bij de galerie betrokken kunstenaars aan de man te brengen. en nog meer atelierbezoeken. buitenlandse atelierbezoeken. buitenlandse kunstenaars die kwamen eksposeren. veel verkopen. bizondere openingen bedenken. uitnodigingen versturen. lobbyen. regelen.
dat kostte veel tijd. heel veel tijd. en heel veel energie.
totdat er een moment aanbrak waarop er een principiële keuze moest worden gemaakt: doorgaan en verder groeien betekende nog meer tijd, nog meer energie en nog meer geld. omdat het aan twee van die voorwaarden ontbrak heb ik met een kopieus en roerig diner, waaraan alle kunstenaars van de galerie aanzaten, de galerie opgeheven.
en ook om die beslissing heb ik niet getreurd.
nou ja, soms, een beetje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten