zaterdagochtend, dus uitslapen met de wekkerradio op radio 1.
val ik in een diskussie over bedreigde woorden. die om uitsterving te voorkomen zijn opgenomen in een woordenreservaat. waar ze liefdevol worden beschreven en vertroeteld. en dan gaat het niet eens over ongebruikelijke, obscene of sinistere woorden. maar over woorden die ik nog ken. en nog gebruik. in mijn normale, dagelijkse leven.
ik vind dat een verbijsterende ontdekking. dat ik dus eigenlijk gewoon ouwerwets aan het worden ben. dat ik binnen de kortste keren niet meer word verstaan door jongere generaties.
wacht, ik leg even een paar woorden voor die al in het woordenreservaat zijn opgenomen:
aantal, apekool, beweegreden, borstel, boterbriefje, brozem, concubine, corpulent, deerlijk, deportatie, diender, eerdaags, faliekant, fnuiken, fratsen, gemeenschap, hippie, ijsco, kilometervreter, maîtresse, mengelmoes. nozem, ouwehoeren, pakkie-an, plankgas, provo, slipover, somtijds, subiet, terstond, uitweiden, vetkuif, vleien, wenen, zieltogen, zwaarmoedig, zwerk.
voorwaar geen echt onalledaagse woorden.
dacht ik.
nou, mooi wel dus.
tijd om er wat aan te gaan doen. het woordenreservaat is slechts een eerste stap. de volgende stap is een woordguerilla. dat we dus ongemerkt steeds weer een bedreigd woord in een gesprek of een bericht laten opduiken.
om het gewoon weer in de roulatie te brengen.
dat moet toch kunnen.
voor het te laat is.
het woordenreservaat van Frans Colignon <klik>
Geen opmerkingen:
Een reactie posten