vriendinkollega E van partner A (zie ook hier) is boos.
boos op zich zelf en boos op de wereld in het algemeen, maar vooral boos op een stel onbekende klojoos.
heeft ze net haar auto voor de deur geparkeerd en met enige moeite een grote stapel juffenspullen onder haar arm genomen, rukken die etterbakkies het andere portier open en nemen haar net in Rome gekochte goed gevulde prachthandtas mee. wat ze pas merkt als een voorbijganger haar er op opmerkzaam maakt. om vervolgens nog net een brommertje de hoek om te zien scheuren. heeft ze niet eens tijd om uit te parkeren, de auto in zijn achteruit te zetten en een adreline gedreven achtervolging in te zetten.
niets van dat alles, geen mooie italiaanse tas, geen autopapieren, geen huissleutels, geen werksleutels, geen mobiele telefoon, geen belangrijke dameslippenstiften.
wel een hoop kosten, om te beginnen aan spoedsloten- vervangingen omdat huis/werksleutels en huis/werkadressen eenvoudig te matchen zijn.
en voortaan een permanent gevoel van onveiligheid.
en dus heel veel boos.
heel veel machteloos stampvoetend boos.
omdat die modieuze hit en run-methode ook haar overkomt. want haar was in al die jaren in Amsterdam nog nooit wat overkomen. het overkomt immers altijd anderen.
niet meer.
het komt steeds dichterbij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten