na het recente verscheiden van la Tienda is er qua spaans/ portugese winkels rond de Albert Cuyp alleen nog Casa Molero.
ik kende dat jaren her als een gezellige kleine nering: volgehangen met worsten en hammen, oude toonbank, krakende houten vloer, en vaak veel oudere portugezen en spanjolen die even kwamen bijpraten. een knusse huiskamerwinkel.
dat blijkt dus nu een modern ogende, fraai betegelde, ruim doorgebroken, luxe traiteurachtige delicatessenzaak te zijn geworden met coole koelvitrines waarin allerhande luxe etenswaren van het iberies schiereiland. en een ruime jonge personeelsbezetting.
daar is natuurlijk helemaal nix mis mee. zo'n winkel evolueert, net als de landen van herkomst zelf. óp in de ekonomiese vaart der volkeren! moet ik mijn elitaire idee over leuk piktoresk en prettig ouderwets dan niet mee evolueren?
terwijl ik daarmee bezig ben geeft de jonge winkelmeneer die mij van waren voorziet, bij het afrekenen met een zuur gezicht postuum af op la Tienda. dat ik het toch niet werkelijk meen dat la Tienda zo'n aardige winkel was. dat het nooit een serieuze konkurrent voor ze is geweest.
dat vinnik dan weer zo jammer: die kruidenierskinnesinne, dat arrogante gruttersgedrag. het maakt de toch al zo emotionele omschakeling weer een stuk moeilijker.
ook al omdat ze geen ali-oli van Ybarra verkopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten