"zohoo!", zei de jonge kekke verkoper met halflang sluik haar achter de moderne kassadesk, "zes zwarte tegelijk? ze zijn wel maatje medium hoor".
terwijl ik alleen maar dacht aan een snelle transaktie werd ik gewoon snoeihard ingeschaald. mijn reaktievermogen werd op de proef gesteld. wáár moest ik in godsnaam zo snel wát op terug zeggen?
ging 't um om de kwantiteit? zes is toch niet al te veel? of stond um de kleur niet aan? zwart was toch altijd goed? ging 't um dan om de maatvoering? vond ie dat ik minstens large nodig had? extra large? geen denken aan! al zal ik alle vezels maximaal moeten oprekken, ik ga voor medium. wat denkt zo'n jongen wel?
terwijl ik op het pinapparaat de ja-knop indrukte, hoorde ik mezelf mompelen: "een nieuwe herfst, een nieuwe onderbroek."
ik geef toe, dat was niet sterk.
maar wat moest ik dan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten