het moet er nu maar eens uit. 't drukt al jaren op m'n ziel. borrelt af en toe op als moerasgas. vooruit dan maar: ik heb de boel belazerd!
ooit waren we op zoek naar eetkamerstoelen. mooie duurzame eetkamerstoelen bij onze dure nieuwe staal-met-glas design-eettafel. en het lukte ons maar niet om iets akseptabels te vinden. en toen zag ik deze stoelen. grappig, kleurig en vooral tijdelijk. een tussenoplossing. in de uitverkoop ook nog. bij de Bijenkorf.
ik pak dus zes van die stoelen (rood, oranje, groen, blauw, geel, wit) en pin af. in een flits zie ik het bedrag, klik op OK, krijg een gele stikker om mijn stapel stoelen en ga er aldus goedgekeurd mee het warenhuis uit. op dat moment check ik de bon, reken in m'n hoofd uit wat zes stoelen zouden moeten kosten en realiseer me dat ik slechts 1 (één) stoel heb betaald. foutje van de verkoopster in mijn voordeel, denk ik, ga door naar AF. dus ik naar huis. en niet braaf terug naar de kassamevrouw.
sindsdien hebben die stoelen eigenlijk nooit echt lekker gezeten. altijd knaagde er ergens een stemmetje: niet eerlijk! moreel verwerpelijk!
en nu krijg ik zelfs al kommentaar op de foto van het berichtje van gister. dat ze detoneren met de nieuw verworven kelim (overigens 100% betaald).
natuurlijk detoneren ze. ze horen hier niet. zijn nooit betaald. dat stralen ze uit. dat weten die stoelen. en wrijven ze me elke dag weer in.
hebben jullie nou je zin?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten