de wekkerradio gaat om half zeven. dat is dus eigenlijk half zes. of was het nou half acht? en om elf uur ga ik naar bed gaan. als het eigenlijk pas tien uur is. of was het toch twaalf uur? dat uurtje meer (of was het nou minder) kan me gestolen worden. maar die stress, twee keer per jaar die stress. elk jaar opnieuw. minstens twee dagen lang. steeds maar weer terugrekenen naar zoals het eigenlijk zou moeten zijn. net zoals die euro die ik nog steeds omreken naar guldens als ik duidelijk wil maken dat iets echwel ontzettend duur is.
enfin, nou vroeg ik me dus af, of dat er niet gewoon een eenvoudig ezelsbruggetje bestaat. een logies, simpel en begrijpelijk ezelsbruggetje. zodat ik om te beginnen eind oktober ontspannen de seizoenstijdswisseling doorkom. kom op, d'r is vast wel iets te verzinnen. het is voor een goed doel. doe het voor mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten