zes stoplichten verhinderen normaal gesproken een soepele fietsrit van huis naar werk.
twee verkeerslichtinstallaties vallen in de kategorie onzinnig die ik zonder wroeging negeer onder het motto rood is groen. één licht respekteer ik, omdat negeren bovenmatig veel aandacht vraagt en een direkte roemloze dood ten gevolge kan hebben (rood is rood). van de overige drie ken ik het roodoranjegroenritueel inmiddels zo goed dat ik er feilloos op kan anticiperen: rood is groen maar kijk voor de zekerheid wel even om je heen.
vanmorgen echter openbaarde zich een groene golf. alsof een magiese hand bij mijn nadering alle seinen op groen zette. zelfs het onzinnige licht waarachter de laatste tijd steeds weer agenten met bonboekjes opduiken sprong op het allerlaatste moment akuut op groen. in nog geen tien minuten gleed ik zo in één remloze vloeiende beweging naar m'n werkplek.
ik weet het nu zeker: het wordt lente!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten