met een handtekening onder een heus huurkontrakt heeft zoon J zojuist virtueel de deur van zijn ouderlijk huis achter zich dichtgetrokken. weer een mijlpaal bereik, zoon J gaat op kamers. voor een huurprijs die als je het omrekent naar oudhollandse guldens aan het krankzinnige grenst, maar dan heb je ook wat: twee kamers, een keuken met douchebak en een wc. en lokatie, lokatie, lokatie.
het hele verhuiscircus dat we nog kennen van dochter L kan weer in gang worden gezet. vrienden optrommelen, verhuisdozen vouwen, bakfiets regelen. bakfiets ja, want hoeveel spullen heeft zo'n jongen nou helemaal. en ben ik zelf niet altijd kamerverhuisd met een bakfiets? wat zeg ik: ooit verhuisde ik van de ene kamer op het Singel naar de andere kamer in de Valeriusstraat met een Solex. verbazingwekkend hoeveel spullen je tussen je knieen op de stang van een Solex kwijt kunt. ik bedoel maar.
en dan hebben we na twee en twintig en een half jaar opvoeden het rijk alleen. kunnen we ons vol overgave werpen op het lege-nest-syndroom. ik dacht daarbij zelf aan een pooltafel. en een pingpongtafel. en daarnaast de hometrainer. en natuurlijk de roeimasjien. hoewel partner A daar weer het hare van denkt.
enfin, eerst maar een avondje weemoed...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten