ik spreek geen spaans.
maar dan ben je al drie dagen in Barcelona, sta je in een afgeladen tapasbar, hoor je de mooiste spaanse volzinnen om je heen, heb je inmiddels voldoende cava op, dan word je overmoedig. bovendien heb ik honger. dus bestel ik in vloeiend neo-spaans croquettas. en even later sardines. en vervolgens queso. en nog meer cava.
afijn, ik zit in een flow, lach zelfs om de spaanse grapjes van de man op wiens tenen ik ben gaan staan en besluit belegde broodjes te bestellen. van die broodjes die in een kontinue stroom over de toonbank gaan. belegd met iets wat ik versta als homo keeso. ik denk nog: versta ik dat wel goed, luister nog eens, maar hoor toch echt homo keeso. ik haal dus adem, trek de aandacht van de barman en terwijl ik twee vingers opsteek roep ik luid en duidelijk: HOMO KEESO, DOS!
dan valt plots alles stil. zijn alle ogen gericht op kwatta.
heb ik kennelijk iets verkeerds gezegd. wijkt de massa dreigend zwijgend als een bijbelse zee. ontstaat er een smal pad naar buiten. word ik honend onder een langzaam aanzwellend HOMO KEESO, HOMO KEESO de volle tapasbar uitgewerkt.
dio mio man, que pasa?
update:
lomo queso. lomo is gezouten worst van de varkenshaas. in dungesneden plakjes op een broodje. daarop spaanse kaas. even onder de grill.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten