soms krijg je als lezer van dit weblog ook onbedoelde inkijkjes in mijn leven. als zoon J bijvoorbeeld in mijn commentaardingetje <klikkerdeklik> uit de doeken gaat doen dat ik als ik kook toch over het algemeen aardig gestresst raak.
dat u dat dus maar vast weet.
niet dat het niet zo is, maar ik heb het er niet graag over.
zoals bijvoorbeeld over dat kerstdiner jaren geleden. toen ik zelf paté zou maken. en het vlees onwillig was en weigerde vermalen te worden. zodat onze blender rokend de geest gaf. en ik de blender van mijn moeder ophaalde. die ook weer rokend de geest gaf.
of over die talloze keren dat ik onmisbare ingrediënten bleek te missen en alle winkels dicht waren.
of over mijn obsessieve opruimwoede tijdens het koken vanwege het moeten werken in een te kleine keuken.
of over het feit dat ik niet kan kookimproviseren want alleen volgens de letter en de maten van het recept kan werken.
allemaal zaken die ik in principe liever voor me zelf hou. en die zoon J nu in één soepele beweging even over het voetlicht gooit.
maar ik klaag niet.
want ik ben over twee maanden jarig.
zie foto.
hint hint...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten