asshole

het was in de tijd dat zoon J zijn spijkerbroeken halverwege de kont droeg. nog niet eens zo lang geleden dus. in het kader van de vader-zoon-bonding waren we in New York en hadden we ons op de boot naar het Vrijheidsbeeld strategies opgesteld om als één van de eersten de trappen van het Vrijheidsbeeld te kunnen beklimmen. dat lukte. bijna.
want hoewel de Twintowers nog loodrecht omhoog staken moesten we eerst een horde nemen in de vorm van een security check. nix aan de hand, rugtas op een lopende band, door een poortje wandelen, klaar.
behalve bij zoon J.
die piepte.
dus werd ie door de gigadikke securitymevrouw teruggefloten.
en piepte weer.
dus schreeuwde zij allerlei bevelen die hij niet begreep. waarop ik hem terzijde wilde staan. maar toegeblaft werd weg te wezen. wat ik dus niet deed. want zoon J kreeg zijn piepveroorzakende broekhalverwegedebillenhoudende riem niet af. waarop de gigadikke securitymevrouw de dienstdoende gigagrote afschrikwekkende state-trooper te hulp riep. die mij afblafte. en zoon J afblafte. waarop ik terugblafte. en hem tenslotte schouderophalend wees op de reden van het gepiep: de riem.
mooi, krisis bezworen.
tijdens onze aftocht siste ik zachtjes "asshole".
dat had ik beter niet kunnen doen.
dat vond ie niet leuk.
dat liet ie me weten door mij neus op neus als een echte drill sergeant toe te schreeuwen wat hij dan wel van mij vond. en wat ik eigenlijk sowieso kwam doen in de u s of a. en hier die rugtas. uitpakken alles. en papieren. papieren wilde ie zien. paspoort, visum, tickets. en oh, sputterde ik nog tegen? dacht ik alsnog gelijk te krijgen? ga dan terug naar je eigen land. en doe die jas ook maar uit. laat maar zien wat je in je broekzakken hebt. SIR, YES SIR!
zoon J wist vanaf dat moment dat met mij niet te spotten viel.