eerst had je 'High in de RAI'. in de ouwe houten RAI aan de Ferdinand Bolstraat. een groots psychedelies festival. maar daar mocht ik niet heen van mijn ouders. want daar werd bloot gedanst. en Phil Bloom kwam ook. en ze hadden daar softdrugs! nee, daar kwam niets van in. en aldus geschiedde. rebels maar o zo gehoorzaam. nog eventjes dan.
want na een eerste mislukte aankoop van een luciferdoosje vol met zaadjes en gedroogd gras kreeg ik de smaak te pakken: Fantasio, Provadya, Paradiso, you name it, ik werd er kind aan huis.
met huisdealers en met prijzen volgens de wekelijkse beursberichten van Koos Zwart. zoon van een minister, dus dat zat wel goed: rooie libanon, drie gulden vijftig per gram.
avonden lang zo stoned als een garnaal in Paradiso als er geen band speelde, maar loeihard de Doors (the End), Iron Butterfly (In-a-Gadda-da-Vida), Pink Floyd (Umma Gumma) werden gedraaid.
begeleid door eindeloze en spektakulaire vloeistofprojekties van speciaal geprepareerde dia's met gekleurde vloeistof die door de warmte van de lamp de mooiste patronen teweeg brachten.
om een lang verhaal kort te maken: die vloeistofprojekties zitten ingebakken in de iMac, als screensaver.
ik krijg het oude Paradisogevoel weer helemaal terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten