flarden

zes onderwijzeresjes in mijn huiskamer.
zes onderwijzersjes in mijn keuken.
en zoon J en ik mogen mee eten.
mits we ons diskreet op de achtergrond bewegen.
ons resteren dus flarden van gesprekken,
diskreet genoteerd:

ze is ontzéttend kreatief...
maar dan hang ik echt kotsend boven de wc...
ja lekker hè, je hoofd is helemaal leeg, kan je lekker opschieten...
de mannen kunnen wel aan die kleine ronde tafeltjes eten...
en ze hebben natuurlijk ook niet alle bevoegdheden, hè...
hé zoon J, hallo zoon J, gôh zoon J (kirrende geluiden)...
die tarte tatin ziet er héél anders uit dan anders...
ik ben gek op billen...
voor de klas schijnt ie toch heel goed te zijn...
weet je, die school zoekt nog steeds mensen...
ja maar dat wil ik hé-le-máál niet weten....
ik ga daar heel volwassen mee om...
shit, we hebben geen servetten...
moet je je voorstellen, dan zie je zo'n stuk blote buik...
ik viel nog liever dood dan dat ik dat deed...

leuk hè, onderwijzeresjes in hun vrije tijd.
geen touw aan vast te knopen.