het is niet makkelijk om de partner van een juf te zijn.
niet alleen maakt een juf zulke lange dagen dat je haar overdag nauwelijks ziet, maar als ze er dan is heeft het schoolwerk haar zo uitgeput dat de avonden ook nog eens kort zijn. maar goed, dat went, je richt je op de kwaliteitsmomenten die er wél zijn.
wat niet went is het schooljuffengedrag, het schoolfrikkengedrag.
dat boven komt drijven op een moment dat ik graag als een kwaliteitsmoment zie.
als we elkaar ons dagelijkse weblogstukje laten lezen.
en ze niet het stukje leest (gôh, leuk stukje, grappig beschreven, waar háál je het vandaan), maar met opgetrokken wenkbrauw de spelfouten korrigeert: " wanneer leer je nou eens dat de ik-vorm alleen maar de stam heeft van het werkwoord, dus nooit met dee-tee!".
kijk, dan komt er een virtuele rode waas voor mijn ogen, wordt ik driftig en voegt ik met losse hand obstinaat her en der nog wat ekstra tee's toe.
en als ik moett nablijven doet ik dat lekker niet.
strafwerk? ammehoela!
en in mijn door juf gemaakte soep schrijft ik met vermicelliletters:
juf is gek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten