op de dag dat zoon J de sleutels van de Smart in handen zou krijgen, maar daarin dank zij een nukkige rijexaminator faalt, rij ik met mijn leuke vouwfietsje stapvoets over de voetgangersbrug. aan het eind van de brug staat langs de stoeprand een hek, zodat ik gedwongen word om links of rechts een stukje over de stoep te rijden. ik moet rechtsom.
in het gras naast die stoep staat een man, type sportschool, gouden ketting om zijn nek, dikke spierballen vanonder de mouwen van zijn teeshirt. als hij mij ziet aankomen gaat hij breed over de smalle stoep staan met zijn brede rug naar mij toe. opdat ik niet denk dat ik zomaar over zijn stoep kan fietsen, geen meter. als ik dat nog steeds stapvoets toch doe barst hij los in een scheldkannonade die ik pareer met een opgestoken middelvinger.
meer heeft hij niet nodig om te ontvlammen. hij rent me woest achterna, ik hoor zijn voeten roffelen, stop, stap af, hij knalt in volle vaart tegen mijn fiets, ik val in het gras, fiets over me heen, sta op, hij heft zijn indrukwekkende vuisten en roept iets over respekt en politie, ik zeg dat ie niet moet overdrijven en dat respekt begint bij een rustige terechtwijzing, hij dreigt, ik deins, ik stap op en fiets -hem mompelend verwensend- over de rijweg verder, hij loopt nagloeiend door.
vanwaar toch die agressie tegen mijn vouwfietsje?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten