dat is dan hondervijftien euro en veertig cent, zei de dierenarts , nadat ie hond Z had voorzien van de jaarlijkse prikken en wat stempels in haar paspoort had gezet. en inderdaad, die wat doffe blik in haar ogen betekent dat ze beginnende staar heeft. dat is niet zo gek voor een hond van middelbare leeftijd. bovendien ziet een hond toch alles al zwart wit en gaat ze in het dagelijks hondenleven voornamelijk af op neus en oren. een operatie? over een paar jaar misschien. reken op zeshonderd euro. per oog. en met een vrolijk "tot de volgende keer" duwde ie ons de spreekkamer uit.
sindsdien is het gezin verscheurd.
wat te doen?
vanaf nu dubbeltjes en kwartjes sparen, beleggen in teakhout, meespelen in de postcodeloterij om die arme hond Z straks een menswaardige oude dag te kunnen geven met ogen waarmee ze na een kostbare operatie weer kan zien waar ze traag heensjokt? en hoever ga je daarna? hartoperatie? zuurstoffles? hondenscootmobiel?
of aksepteren dat een hond met gebreken wezenlijk anders is dan een mens met gebreken?
ik neig naar het laatste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten