ik moest echt iets aan mijn konditie doen. kreeg de trappers nauwelijks nog rond. kwam natuurlijk ook omdat ik weer eens niet had ontbeten. dan krijg je dat. ook al fiets je dagelijks drie kilometer heen naar je werkplek en dus ook weer drie kilometer terug.
gelukkig bleek het allemaal mee te vallen. het lag niet aan mij, er was gewoon een spaak van mijn achterwiel geknapt, een lichte bochel onstaan, zodat het achterwiel steeds langs de remblokjes schuurde en ik volgens de wetten van de mechanica geremd werd in mijn vooruitgang.
kwestie van een bezoekje aan de fietsenmaker, nieuwe spaak, wiel uitrichten, klaar.
een week later stond ik met twee geknapte spaken. de fietsenmakermeneer keek bedenkelijk, hekelde mijn rijgedrag. ik hield het op broddelwerk zijnerzijds. wat de verhoudingen er niet beter op maakte. maar met twee nieuwe spaken en een opnieuw uitgericht wiel kon ik weer verder.
twee weken later ontmoetten wij elkaar weer. ik met weer een gebroken spaak, hij met een diepe frons. mijn analyse was dat er toch echt heus wel sprake was van onvakkundige herstelwerkzaamheden. zijn konklusie was dat ik te veel fietste en daarmee de fiets overbelastte.
we besloten tot achtentwintig nieuwe dikkere spaken en een gedeelde rekening.
en dat hielp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten