halverwege mijn eerste midlifekrisis werd ik lid van vereniging de Friesche Elf Steden en werd ik met mijn eerstejaars lidmaatschap ingeloot: als dat jaar de tocht der tochten zou worden verreden zou ik er bij zijn. nou kon ik best een aardig stukje schaatsen en maakte ik dat jaar heel wat kilometers op de Jaap Edenbaan, maar het eerste de beste lokale tochtje op natuurijs vlak na de einddecemberse feestdagen werd een zwabberend fiasko door grieperigheid en teveel vet feesteten. kort daarna ging natuurlijk de laatste Elfstedentocht aan...
mijn startbewijs gaf ik aan zwager G, die niet grieperig was en beter getraind. met hem ben ik naar Leeuwarden gegaan om me te legitimeren bij de inschrijving. en toen zwager G meer dood dan levend over de finish was gekomen heb ik mijn haar door de war gemaakt, heb ik een vuil trainingsjack aangetrokken en heb ik me met slepende tred en een afgetrokken gezicht gelegitimeerd afgemeld. maar nu pronkt hij dus al tien jaar met het kruis dat op mijn naam staat. heeft hij de laatste tien jaar de bink kunnen uithangen. dan is het toch zo gek nog niet dat ik dat ding eindelijk es bij 'm ga ophalen en ik met mijn Elfstedenkruis op mijn revers mijn welverdiende portie heldendom opeis?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten