ik wist natuurlijk wel dat 't er aan zat te komen, maar het voelde toch als een rauwe konfrontatie toen mijn afdelingsmanager kwam informeren of ik voor mijn ambtsjubileum begin april prijs zou stellen op een oorkonde getekend door Job himself en/of een waarderend onderhoud met de direkteur, inklusief een taartje. plus dat ik me een receptie mocht laten aanleunen. of een intiem dineetje met kollegaas. en o ja, ook nog een zakje met geld. conform de CAO.
maar wat ik al zei, het voelde als een konfrontatie. vijfentwintig jaar bij de zelfde ambtelijke organisatie, te lui om ergens anders aan de slag te willen, gebakken aan de ambtenarenstatus met vijfentwintig jaar ambtenarenpensioenopbouw. stuk voor stuk onmogelijke gedachtes als ze me vijfentwintig jaar geleden waren voorgelegd.
eigenlijk wil ik het moment zo snel mogelijk vergeten. dus zeker geen oorkonde in koker, geen taartje met de direkteur, geen ontvangst met toespraak in een horecatent om de hoek, geen heisa, gewoon bonus inkasseren en dineren met nabije kollegaas in een goed restaurant. nou ja, het kan erger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten