opblaashoofdde grondige ontmanteling van de decembergezelligheid raakte dit weekeind tot en met de huiskamerboekenkast. waar sinds mensenheugenis eigenlijk geen boeken meer te zien waren. omdat, zoals we zeiden, de planken te breed zijn. zodat we allerlei prullaria daar even neerlegden. fotoos. visitekaartjes. briefjes. opladers. zes generaties mobiele telefoons. en meer. "even", ja ammehoela. jarenlang gestapel, op elkaar, naast elkaar, achter elkaar, hop, in één soepele beweging gedumpt in tasjes en doosjes richting kelder, in één soepele beweging weer terug naar de basisboekenkast die het ooit was. lekker clean en nieuw zakelijk.
en toen was er inene het Hoofd. helemaal allenig. zonder lijf. geen idee waar ie vandaan kwam. waarom ie daar lag. wat of ie daar dee. gewoon autonoom: het Hoofd.
dus toen dacht ik, één en één is twee, dat is wel wat voor Meisje, daar kan Meisje wel wat mee. (hm, dat rijmt). een mooi stel en het bekt nog lekker ook: het Meisje en het Hoofd. en dan kan ík Meisje zonder schuldgevoel dumpen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten