dan kan ik het natuurlijk verder nog hebben over de talloze urendurende verlangende telefoongesprekken met lange diepzinnige stiltes vanuit openbare telefooncellen voor een dubbeltje per gesprek.
of over die ene keer dat ik stoer met Mobylette de hoek om scheurend onderuitging voor het oog van haar hele familie die gierend van het lachen uit het raam hing, terwijl zij bezorgd naar beneden snelde en zich liefdevol over me ontfermde.
of over die warme augustuszaterdagnamiddag dat zij bij mij achterop de fiets zat en we het zo'n beetje aan het uitmaken waren toen we plots werden aangereden door een dronken automobilist en zij haar been brak en ik sprintend de doorgereden auto achterhaalde en terugdwong en het dank zij mijn verzorgende gaven de daarop volgende maanden uiteindelijk alsnog niet uitraakte.
maar daar heb ik het liever niet over.
da's veel te intiem allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten