1.
los van de gemarineerde en geroosterde versie sta ik meestal niet zo stil bij ribben, laat staan bij mijn ribben. nu wel. één schuiver gevolgd door één klap op het wegdek maakt maar al te goed duidelijk dat ik ribben heb. als ik adem, beweeg, hoest, nies, buk, loop, lig, draai, jawel daar zijn ze weer: de ribben van de gekneusde soort. zo pijnlijk dat zelfstandig rechtop komen in bed een ingewikkelde logistieke operatie is. zo gevoelig dat ik moet rugslapen, stil en onbewegelijk rugslapen.
ik had het me toch wat anders voorgesteld toen ik vorige week zei dat ik toe was aan een weekje lichtverdovende hanggriep.
2.
om al te meelevende kritikasters de mond te snoeren: ik ben een zeer gedisciplineerd, rustig rijdend, geduldig type fietser die weloverwogen en rekening houdend met andere weggebruikers af en toe eens hier en daar een verkeersregel, -bord of -licht naar eigen inzicht interpreteert.
gister hield ik me wrang genoeg aan alle gebods- en verbodsregels, heb ik alleen de gladheid van de weg gezien de snelheid van de aanstormende scooter en de vals schijnende zon na fikse regenbui verkeerd ingeschat.
klabammmmm!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten