hij is nuttig en hip tegelijk, de omafiets.
bereden door generaties studenten, scholieren en zich eeuwig jong voelende stedelijke vijftigers. degelijk, komfortabel en toch kek ogend. een ijzersterk konsept, waar al die jaren nauwelijks aan is gesleuteld.
nou is het begrip omafiets natuurlijk maar betrekkelijk. niet in het minst omdat een zichzelfrespekterende oma er tegenwoordig niet meer dood op aangetroffen wil worden. die wil een soepel rijdend karretje van nederlands fabrikaat met verstelbaar stuur, 27 versnellingen, een lage instap en een kaartleeshouder op het stuur, om daarmee liefst in koppelvorm in gelijkgeschakelde windjacks van het ANWB-huismerk en zijtassen met thermosflessen koffie en soep aan de welgevormde bagagedrager de fietspaden in natuurgebieden als de Veluwe te terroriseren.
daarom presenteer ik vandaag de oma van zoon J op haar destijds nieuwe fiets. op de enige echte omafiets dus.
hoedt u voor namaak!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten