tja, de muis.
het is langzamerhand een pijnlijk onderwerp.
laat ik het zo zeggen: de muis is er nog.
wij co-existeren, de muis en ik.
we spreken elkaar weliswaar niet meer, we doen voor elkaar of de ander er niet is, maar zijn bestaan ontkennen is moeilijk. muis poept en piest immers waar 't hem belieft. en niet alleen meer in de keuken. hij vlagt zijn territorium steeds uitgebreider. speelt landjepik. ruikt zijn kans. denkt er over binnenkort z'n gezin te laten overkomen.
en zolang partner A het inzetten van massavernietigingswapens blokkeert kan ik het muizenterrorisme niet afdoende bestrijden. daar vergaderen we nou al weken over, partner A en ik. met moties en amendementen. en veto's. omdat we ooit hebben afgesproken dat er niets dit huis in komt als de ander het niet ook in huis wil. en vice versa. of andersom.
eens kijken wat ze zegt als ik muis de slaapkamer inloods. want als puntje bij paaltje komt, muis over blote voeten klautert, piept ze wel anders. zijnde vrouw. en dan zeg ik: die muis er uit of ik! zodat ze alles bij elkaar optellende niet anders kan dan instemmen met mijn allevernietigende masterplan. en wij aldus met algemene stemmen besluiten chemiese wapens in te zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten