neem nou me ome Cor, zoals ie daar nonchalant poseert voor die legertruck, klaar om ons Indië voor het koninkrijk te behouden. dat zie je zo: da's een echte man.
broer van m'n moeder en sinds mijn heugenis gezegend met een witte golvende haardos. zo wit en zo golvend, dat ik vanaf mijn prille jeugd vrede had met het vooruitzicht dat ik ooit -als ik ook ouder zou zijn- met een zelfde geneties bepaalde stoercharmant wuivende bos haar zou kunnen pronken.
nou, daar is dus mooi nix van terecht gekomen.
ik ben nu wat ouder, maar mijn haar is grijs en dun en saai. soms kort, soms lang. en als het lang is hoogstens met een 'slag', nooit golvend. en zeker niet wit. bovendien zeggen intimi al decennia lang dat m'n kruin kaalt. wat dus niet waar is, maar waardoor ik me al met al qua haar wel behoorlijk onzeker ben gaan voelen. onzeker en kwetsbaar. helemaal niet stoer en charmant. dus geen echte man. geen man met hoofdletters.
misschien had ik me destijds niet moeten laten afkeuren voor militaire dienst. daar maakten ze vroeger immers een man van je, zeiden ze. pluk ik daar nu de wrange vruchten van. wordt het nooit meer wat met me. als man dan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten