het besef van de eindigheid van vijf weken vakantie heeft toegeslagen. we mijmeren over wat geweest is, aarzelen over het oppakken van de sleur van het bestaan, treuzelen dus om echt definitief de weg terug in te slaan. de kleinste Provencaalse landweggetjes, cafeetje hier, marktje daar. net doen of we nog oceanen van tijd hebben. weigeren het reistempo op te voeren. je kollega mailen dat je het dus echt niet redt om maandag weer te beginnen. doe nog maar een dagje verlof er bij, dinsdag beginnen kan net zo goed. en toch sluipt het er langzamerhand in, dan schieten de wekelijkse boodschapsessies door mijn hoofd, of de route naar het werk, de gang die nodig gewit moet worden. maar nog even niet. nog een paar dagen witte weggetjes svp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten