jaren geleden, toen ik nog jong en driftig was en ik voor het oog van talloze gierend van het lachende Fransen in Avignon de achterklep van de auto dichtsloeg, daarbij vergetende dat het fietsenrek daar nog opzat, zodat een uitstekende schroefbout de achterruit verbrijzelde, waarna de ANWB een nieuwe achterruit opstuurde, op dat moment dus, realiseerden wij ons dat we toe waren aan een camping voor rustzoekers. en zo'n camping bleek in de buurt, in de Drome, waar een Parijs artistiek stel een idylliese plek met fenomenaal uitzicht tot camping had gemaakt voor niet meer dan 25 tenten. met een zwembad. het was er stil, het was er dromerig, het was een plek waar we vaak terug kwamen. tot de TGV kwam, achter het dorp verderop en de Parijzenaars teleurgesteld de boel verkochten. aan Luxemburgers. die iets heel anders wilden met de camping. iets sportiefs. met vaste gemarkeerde en genummerde plekken. en reserveringen een jaar vooraf. dus de tenten verdwenen, de caravans kwamen, de sfeer veranderde van laisser faire in keurig overgeorganiseerd. en na een slaand ruzie met de eigenaresse zijn we er niet meer teruggeweest. tot vandaag dan. omdat die plek nog steeds zo uniek idyllies is. ondanks de voortschrijdende Luxemburgse truttigheid. en met oogkleppen op en oordopjes in is het weer net als vroeger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten