zeker tien dode caravans staan er. en niets is troostelozer dan dode caravans op een kampeerterrein. hologige niet verhuurde huurcaravans op afgescheiden en geegaliseerde perceeltjes. afscheidingen van snelgroeiende heesters en op kunstkerstboompjes gelijkend naaldgroen die de wijdsheid van het veld doen vergeten. het roer ging op z'n Luxemburgs om. het gras was voortaan kort, het pad verhard. netjes en toch degelijk. er kwamen bordjes: hou de wc netjes! doet u dit thuis ook? bonnetjes om brood te bestellen in de brievenbus, voor half acht! en er kwam stress, heel veel stress. vanwege kinderen die rond het sanitair met water speelden. die dan achterna werden gezeten door Luxemburgse P. en werden geslagen door Luxemburgse P, bij wie je nooit wist hoe je haar in de ogen moest kijken omdat die alle kanten uitdraaiden maar nooit tegelijk de zelfde kant, haar nagloeiende handafdruk stond nog op de borst van zoon J. het was z'n verjaardag en die van dochter L. alle kinderen kwamen voor limonade en taart. feestelijk dachten wij. maar Luxemburgse P vond dat wij moesten vertrekken. en wel direkt. dat wij niet moesten denken dat de camping van ons was. en meer lelijks. en hoewel Luxemburgse R de boel suste en vergoelijkte met een fles Clairette de Die, besloten wij inderdaad niet meer terug te komen. dus daar zitten we nu, na jaren, aan de rand van het veld, blik op oneindig, verstand op nul. en als de wind goed staat valt het gedender van die tien treinen per uur niet eens zo erg meer op. en zijn die Luxemburgers ook wel ok.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten