vanmorgen om negen uur waren we al op wandelpad gegaan om de ergste hitte voor te zijn. met 28 graden was het dan ook aangenaam koel. maar na drie uur klimmen en dalen, het uitgeteerde karkas van een dode hond en steeds maar weer adembenemende panoramaas en een verkeerde afslag liepen we bij 36 graden uiteindelijk smachtend over smeltend asfalt. we rolden dan ook druipend van het zweet een passerende dorpsbar binnen en konden naast de bestelling van twee colaas nog net uitbrengen dat de barman moest telefonar voor een taxi terug naar de camping.
de kleine bar bleek vol te zitten met getaande kleine Portugezen die zoals gebruikelijk in dit land allervriendlijkst een gesprek aanknoopten. als tegenprestatie glimlachten wij uitvoerig terug.
van een van hen begrepen we dat ie ooit vele jaren in Duitsland had gewerkt. en dat ie dat met ons wilde vieren met een tinto bij hem thuis om de hoek. wij glimlachten en zeiden dat we wachtten op een taxi. dat maakte weinig indruk en hij legde zijn hand op mijn arm ten teken dat we nu echt met hem mee moesten komen. lekker, een tinto, kijk je vrouw wil wel, dat verzon ie natuurlijk ter plekke, want partner A wilde helemaal niet. en ik ook niet. en onze glimlachtechniek werkte ook al niet meer. en zijn ogen waren zo waterig en zo rood.
en toen was daar, geloofd zij Maria, eindelijk de taxi. die ons voor een paar euro in een wilde rit de slingerende bergweg afreed naar onze veilige toeristenenclave.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten