het is zover, we hebben het totale niets bereikt. waar het slome ontbijt ongemerkt overgaat in een trage lunch in afwachting van het eenvoudige avondmaal in de herberg. waar het staren naar de golvende heuvels leert dat in de symetries aangeplante rijen olijfbomen er minstens een olijfboom uit de rij stapt. waar vier, vijf mieren in eendrachtige samenwerking een flinter lokale kaas verslepen, verbaasd nagestaard door hond Z. waar de zon ons dwingt echt niets te doen. wat we helemaal niet erg vinden. omdat de weg vanonder onze eigen olijfboom naar het verkoelende zwembad nog geen honderd meter lang is. waar we doelloos een kwartiertje dobberen in het lauwe water. en dan weer opnieuw beginnen met niets. wachtend op een briesje. hee, dat is de derde auto al binnen een uur op dat weggetje in de verte. maandag 15 augustus 2005, Extremadura, nog net in Portugal, 39 graden..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten