voordat aardbeien het hele jaar door in plastieken bakjes met deksel werden verkocht bij de grootgrutter kocht je bij de groenteboer of bij de man met de handkar die de straten langs ging (aarrebeien, lekkere aarrebeien, wat benne se soet!) een slof aardbeien.
alleen in het seizoen.
onze groenteboer weet dat niet. die is van de generatie van de plastieken bakjes. die weet niet dat aardbeien alleen in het seizoen moeten worden verkocht en dan in een grof gevlochten mand met twee kilo heftig geurende aardbeien. een slof aardbeien dus. lekker veel prachtig rooie aardbeien.
gek genoeg kennen ze dat in Berlijn weer wel: ein Mändchen Erdbeeren. twee kilo voor vier euro. in het seizoen.
buiten het seizoen zijn aardbeien te duur, te hard, hier en daar wittig, ruiken nergens naar, zijn monsterlijk groot, uit de kas en/of spaans.
nu zijn ze goddelijk. lokaal, zoet, sappig en goedkoop.
poedersuiker er over, flinke klodder normandiese crème fraîche. en dan als onweerstaanbaar toetje het fruitvocht vermengen met de restjes poedersuiker en crème fraîche.
watertandend...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten