toen zoon J achttien werd kreeg hij van ons zijn rijlessen kado. dat was aanvankelijk een goedkoop kado omdat hij de kadobon jarenlang niet inkasserde. tot in de herfst van vorig jaar. nadat we hadden toegezegd (stimulans!) dat ie met de Smart op vakantie zou mogen als hij en vriendin L beiden hun rijbewijs zouden hebben.
sindsdien leven wij onder bijstandsnivo: elke week een dubbele les, tussentijdse toetsen, het rijeksamen zelf. we tellen het maar niet op, willen niet weten wat we per maand kwijt zijn en al helemaal niet wat dat omgerekend is in oudhollandse guldens.
en dan zakt ie.
omdat de eksaminator zo'n lul was. zijn eigen rij-instrukteur was het er ook al niet mee eens. maar ja, of we nog wat ekstra willen investeren. het komt allemaal wel goed. net als z'n tentamens. haalt ie ook allemaal in de herkansing.
woensdag is ie dus alsnog geslaagd.
opgelucht kunnen wij de broekriem weer een paar gaatjes losser dragen.
maar nu grijpt het ons bij de keel: zo'n jongen, vers van de rijschool, op de grote weg, helemaal alleen in dat vreselijke verkeer. letten die andere autoos wel een beetje op?
terwijl we ook niet meer terug kunnen qua belofte van Smart en vakantie omdat vriendin L al weken eerder is geslaagd.
gelukkig worden ze op hun rit naar het zuiden geëskorteerd door motorpolitie met zwaailicht. eentje voor de Smart uit, eentje er achter.
want je moet er toch niet aan denken dat ze dat end alleen zouden moeten afleggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten