tot besluit van een lange warme dag op de fiets zochten we gisteravond een leuk restaurant met een terras, liefst onder een grote boom.
keuze genoeg in Prenzlauer Berg. de hele Käte Kollwitzstrasse zit er vol mee. en het hele Käte Kollwitzplatz. maar bij zo veel ooft, bij zo veel vruchten, moet men bij de keuze bijna zuchten.
dus terug naar ons eigen woonblok, waar een druk bezochte echte Italiaanse cucina rurale zit. rurale en populare. wat kennelijk betekent dat je maar moet zien hoe je een tafeltje bemachtigt. terwijl de stroom hongerige gasten achter je toeneemt. die voor je er erg in hebt over muurtjes springend sprinten naar mogelijk vrijkomende plekken. hetgeen partner A met vlammende ogen waarneemt. wat weer heel gevaarlijk kan zijn voor de desbetreffende voordringer. zodat ik sussend tracht haar weg te trekken. en haar onverholen woede zich op mij richt.
laat ik het zo zeggen: later, heel veel later, hebben we te matig en te duur gegeten. op een terras, onder een boom, dat dan weer wel.
vandaag hebben we het goed gemaakt met een luxe picknickmand vol Joodse brunchhapjes in de tuin van het Jüdisches Museum.
onder de bomen, loom in het gras.
dat was pas romanties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten