hoewel ik als jongetje blij was van die vreselijke bril (met ooglapje, want ik had een lui oog, ik heb wat geleden!) verlost te zijn, kon ik een tiental jaren geleden weer niet wachten tot ik aan de leesbril mocht. ik was er inmiddels van overtuigd geraakt dat een leesbril mijn intelligente voorkomen zeer ten goede zou komen. plus dat ik natuurlijk veel serieuzer genomen zou worden als ik af en toe eens krities over mijn halve +1-brilleglazen zou kunnen heenkijken.
maar dat viel tegen. ik nam me zelf wel serieuzer, maar dat viel niemand op. en dat ik een deftige dure leesbril ophad viel ook niemand op. dat ik nonchalant af en toe pijnzend op een brillepoot kloof en met leesbril in de hand mijn mening kracht bijzette had ook al geen enkel effekt.
zo heb ik me naadloos in de middelbareleeftijdval laten glijden. een vrije val, want van +1 werd het +1.5 en spoedig +2 en nu heb ik al +2.25 nodig om nog enigszins een krant te kunnen lezen. en zit ik te dubben of ik mijn zonnebril tijdens de vakantie nou over m'n leesbril moet dragen of andersom. of toch een zonnebril op sterkte.
zucht...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten