dinsdag 23 november 2004

in dubio

chinese soep
de soepmannetjes komen samen. knippen hun knisperende aluminiumzakjes open, gooien de droge inhoud in een kom, vissen de kleine kruidige zakjes er uit, maken die open en gooien de inhoud weer bij de rest, gieten kokend waterover het geheel, zetten dan een schoteltje op de kom en wachten een paar minuten: het bereidingsritueel van hete chemiese Chinese instantsoep.
als niet-liefhebber zit ik erbij en kijk ik er naar. want het moet altijd op mijn kamer. dagelijks. soms om half drie, soms om half vijf. meestal beide soepmannetjes tegelijk, soms na elkaar.
het is een mooi ritueel, maar die soep die stinkt. die stinkt chemies. daar geurt mijn kop thee niet tegenop. wat te doen?
pal staan? de soepmannetjes de deur wijzen? opkomen voor mijn rechten als oprechte theedrinker? dan mis ik de roddels, de klaagzangen, de nieuwtjes en de wetenswaardigheden van de dag. dan lig ik er uit. dan drink ik voortaan mijn thee alleen. en hoe kom ik er dan nog achter wanneer ik vervroegd mag pensioneren of welke bestaande regeling ik op een haar na weer mis?
nee, het is een mooi ritueel, daar moet ik van leren genieten. en dat stinken valt wel mee. gewoon daarna de kamer goed luchten.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Mag soep nou ook al niet meer?
Pim Ladiges

Anoniem zei

heel leuk; de soepmannetjes gaan versterking zoeken. Ze missen nog de soepvrouwtjes! Ton S.