maandag 22 november 2004

pap

©hansb0097.jpg
ik heb als kind heel wat afgeleden.
omdat ik een werkende moeder had en wij kinderen toch een voedzaam ontbijt nodig hadden kregen wij een variatie aan pappen voorgeschoteld voor we naar school gingen. voornamelijk Brinta en havermoutpap. in allerlei gradaties van vastheid: van uiterst vloeibaar via mortelachtige brei tot betonnen snijpap.
het dagelijkse bord met inhoud mocht je dan opleuken door met stroop je naam met sierlijke krullen op de pap te schrijven, of door dikke lagen lichte of donkere basterdsuiker toe te voegen.
soms, als de haast van de werkende moeder groot was, brandde de pap wel eens aan. daar mochten wij dan niet kinderachtig over doen. of de melk was overgekookt, wat ook al zo'n "aparte" smaak teweeg bracht. ik had geleerd dan met afgesloten neus te eten (door niet door je neus ademen terwijl je een hap neemt), zodat je bijna niets proefde van het mislukte brouwsel.
als we jarig waren kregen we griesmeelpap of een andere meer aantrekkelijk papversie. dat was feestelijk bedoeld, maar bleef natuurlijk gewoon pap.
na de Grote Algemene Papstaking hebben wij onze werkende moeder gedwongen over te gaan tot het verstrekken van boterhammen bij het ontbijt.
dat bleek een zegen voor de harmonie binnen het gezin.
aan die hele geschiedenis heb ik alleen een pap-allergie overgehouden, of eigenlijk meer nog een allergie voor alle gekookte melkprodukten.
ik kan daar mee leven, het is niet erg.
maar af en toe wordt ik weer met mijn pijnlijke verleden gekonfronteerd. als partner A het weer op haar heupen krijgt en griesmeelpudding maakt. of rijstepap.
en als ze ziek is wil ze altijd dat ik kant en klare gortepap, havermoutpap of griesmeelpap voor haar koop.
en dat eet ze dan op.
waar ik bij ben.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Wij hadden geen werkende moeder, wel kregen wij een eetlepel kalk(!) in onze pap. Ter bestrijding en/of voorkoming van Engelse ziekte. Toch ben ik een groot pap-liefhebber en ik weet er ook het een en ander van. Neem bv. de havermout -merk HO- die in de langzaam opwarmende melk, tot net het koopunt verhit, enkele minuten, nadat het gas is uitgedraaid, onder een deksel, even tot rust is gekomen. Opdienen in een diep (soep-) bord, met donkerbruine bastardsuiker.
Pim Ladiges (altijd een vinger)

hansb zei

dat bedoel ik dus, daar kokhals ik al van als ik het alleen maar lees. wilt u ophouden!