noem mij oud, noem mij ouwerwets, noem mij desnoods reactionair, maar als drie kinderen van pakweg zeven, acht en negen jaar oud zich in een vol openbaar vervoermiddel op de laatste drie vrije plaatsen storten en volwassenen cq ouderen daarom moeten blijven staan, krijg ik al de neiging om te gaan meppen.
en als dan de zevenjarige even opstaat en een volwassene eindelijk kan gaan zitten, als die volwassene dan van de negenjarige te horen krijgt dat zijn zusje daar zat en dat die volwassene dan uitlegt dat het gebruikelijk is dat kinderen opstaan voor volwassenen of op z'n minst dat twee kinderen een stoel delen, als dan die negenjarige doodleuk zegt dat het onzin is wat de volwassene hem probeert bij te brengen, waarop de volwassene de negenjarige geirriteerd vraagt wat er mis met hem is en die negenjarige dan ongeremd terugvraagt wat er mis is met de volwassene, dan kan ik me niet langer inhouden.
en dat het dan niet eens een nederlands jongetje is...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten