"vijf en en halve week, toe maar", zei Pieter van de wat sjofele camper naast ons. "nee, zelf ben ik de rest van mijn leven op reis, ik moet nu alleen even terug voor een jaarlijkse check up en om te laten zien dat ik nog leef." Pieter had vijf jaar geleden zijn bedrijven en zijn huis verkocht, leefde al vijfentwintig jaar alleen en ging met zijn fortuin de hort op. "ja, van buiten ziet die camper er krakkemikkig uit, maar van binnen is alles high tech, met een quadro installatie die Pink Floyd bij ondergaande zon op een verlaten strand uit de speakers laat denderen."
"en discipline he, elke twee weken de hele camper van binnen schoonmaken, discipline en regelmaat."
"eenzaam? alleen? ik? gek, dat vraagt nou iedereen. ach, het komt gemiddeld vier keer per jaar voor dat ik in een dip zit. maar dan heb ik Nova Zembla paketten voor bij me, vier overlevingspaketten per jaar met daarin een goede film, een goed boek en een plak chocolade. nee, ik red me wel. ja, als ik een paar weken geen mens heb gezien is de eerste natuurlijk wel de lul. maar na een uurtje praten heb ik mijn evenwicht weer terug. had ik je trouwens al verteld over mijn wijnkelder aan boord?"
even later zagen we hem door het raam van zijn camper aan zijn laptop.
hij speelde solitaire.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten