het Volkscampertje is in principe zelfonderhoudend: met gas om mee te koken en de koelkast mee te koelen, ekstra accu voor de (12 volts) elektra, een smal tweepersoonsbed, een watertank om mee te kunnen wassen en een chemies toiletje om op te plassen. maar hoe poept de vrijstaande Volkskampeur?
neem nou gister, frank en vrij aan de verborgen baai van de kwartels. tien huizen aan een idyllies onverhard pad, op het parkeerplaatsje van een taverna, randje strandje, met fraai vrij zicht op al wat zich afspeelt in een piepklein haventje in het ruigste deel van Griekenland. maar eens komt het moment dat je móet. bij voorkeur als de taverna nog dicht is. je móet, en je móet direkt. en er is maar een enkel pad de berg op. een pad met laag stekelig struikgewas. waar je als je uit het zicht bent van alles en iedereen plots oog in oog staat met een kapelletje. mag je daar dan poepen? en doe je dat dan met je gezicht naar het kapelletje of wend je juist je blote kont richting ingang godshuisje? en het gebruikte papier? laat je dat dan liggen als een vieze witte windvaan, hier is 't, hier heb ik 't gedaan? of stop je het met afgewend gezicht en opgetrokken neus in een meegebracht plestik supermarktzakje om elders in een kontainer te dumpen?
vragen, zo maar wat prangende vragen, maar zeker ook existentiele vragen, vanuit een staat van volledige ontspanning.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten