nu ik hier zo naar terugkijk kan ik me niet voorstellen dat die sprong me echt ver bracht. het ziet er erg gekonsentreerd maar verder nogal staties uit, alsof ik in een zetel zit. voeten met vervaarlijke spikes vooruit, let op de witte sokjes, in afwachting van een geslaagde landing.
zo doe ik het eigenlijk nog steeds.
ik bereid me goed voor, weet precies wat ik hoe moet doen, zorg voor het juiste gereedschap, neem een gekonsentreerde, krachtige aanloop en wacht dan rustig achteroverleunend af wat er van terecht komt, hoe ver ik kom.
mijn leven in een notedop.
met af en toe verrassende resultaten, dat dan weer wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten