we woonden klein in het ouderlijk huis, herinnerde ik me gister.
erger nog: vijfendertig jaar nadat ik krakend aan mijn zelfstandigheid begon (en zo'n dertig jaar nadat mijn ouders zijn verhuisd) weet ik die woning nog precies uit te tekenen.
de ietwat lange smalle slaapkamer met achter het stapelbed een kast waar onze fietsen aan haken aan het plafond hingen. de kleine woonkamer, die op een gegeven moment groter groeide door samenvoeging met het zijkamertje, waarin de oudersslaapbank. het elvormige halletje met de telefoon aan de muur. het slaapkamertje achter voor ons zusje. de minikeuken met een haakje op de deur voor als je je 'helemaal' moest wassen (een handdoek voor boven en een handdoek voor onder). de wc met ondoorzichtig raampje naar de keuken en de mogelijkheid tot direkt (verbaal) burenkontakt. en de zolderkamer voor de kolen waarin ik de de laatste jaren, nadat de kolen waren opgestookt, sliep.
nog geen vijftig vierkante meter woongenot voor zes personen.
dat kon nog, toen.
in de President Brandstraat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten