die konsentratie! die kracht! die sierlijkheid!
het zit er gewoon niet meer in tegeswoordigs.
verder dan een enkele eksersitie op de roeimasjien kom ik niet. en dan wil m'n gezicht zich heus ook nog wel eens grimassen als de hartslagmeter aangeeft dat ik geen adem meer heb, maar een totale sportieve uitstraling levert dat natuurlijk niet op.
maar nu heb ik inzicht.
nu zie ik bijvoorbeeld in, dat ik die diskus nooit binnen (het verlengde van) de schuine lijnen zal werpen. en dat ik dus al die konsentratie, kracht en sierlijkheid voor nix aanspreek. dat je dus bijvoorbeeld wel jong kunt zijn en goed wilt presteren, maar dat de voor een topprestatie broodnodige ervaring en inzicht ontbreken. dat als het ware de wijsheid dus met de jaren komt. en dat je alleen in kombinatie scoort.
enfin, toen had ik het ene niet, nu ontbeer ik het andere.
ik moet me er bij neerleggen dat het nooit meer wat wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten