elke werkochtend half zeven gaat de wekkerradio. partner A staat op om in alle rust te kunnen transformeren in jufaukje. om zeven uur sta ik uit solidariteit ook op. kunnen we samen nog een kopje thee drinken tot partner A rond half acht vertrekt.
dat halve uurtje tussen half zeven en zeven luister ik doezelend en min of meer bij bewustzijn naar Radio 1. mijn schemertoestand deert niet echt, ik kan het jarenlange geruststellende patroon van het programma immers dromen: nieuws, weer, beursberichten, muziekje, interview, muziekje, het Filiaal, muziekje, de ochtendkranten.
maar sinds kort zijn de bezwerende getallen van de beursberichten verdwenen. de financiële mantra's, de nietszeggende maar prettig repeterende reeksen van de AEX, de Hang Seng, de Dow Jones, de Nasdaq en Tokyo dat bijna gaat sluiten, ze worden niet meer genoemd. in de plus is positief, in de min is minder, ik zal het niet meer meemaken. de prijs van de dollar? verdwenen in de ondoorgrondelijke krochten van het omroepbestel.
daar lig ik nu dus wakker van om iets over half zeven. klaar wakker. tobbend wakker. malend wakker. maak ik me zorgen over die duistere geldmarkten. gaat het wel goed met ze? scoren ze niet te veel minnetjes? is Tokyo al wel dicht? en wie houdt de koers van de dollar nu in de gaten?
mijn leven wordt er niet eenvoudiger op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten