ooit namen wij de boot van het vaste land van Mexico naar Baja. we dachten aan een zeereisje van drie uur, het werd een kotsende nachtmerrie van ruim acht uur. kapot, leeg en berooid kwamen in het donker aan, lusteloos en radeloos liftend om maar weg te komen van die door bewapende militairen bewaakte ongastvrije kustplaats.
we werden godzijdank opgepikt door vier amerikanen in (uiteraard) een VW-busje. met wie we naar de punt van Baja reisden. waar we op Goede Vrijdag door het eten van een vistaco zo ongenadig aangetast werden door Montezumas Revenge dat ze ons maar mee hebben terug genomen naar hun huis. in Boulder, Colorado. wij languit en doodziek achterin, zij met z'n vieren op de voorbank.
met twee van hen hebben we veel kontakt gehouden. zijn over en weer meerdere keren en langere tijd bij elkaar op bezoek geweest.
één maakte films. we zijn nog een keer naar een première van zijn eerste film tijdens het filmfestival van Berlijn geweest waar we Arvo Pärt, komponist van de muziek bij zijn film, in levende lijve ontmoetten.
de ander werd peetvader van zoon J. en heeft met fotowerk in mijn galerie geëksposeerd. grote posterformaatfotoos van minieme huidplooien in zwart wit en grote kleurenfotoos van bewerkte huid.
de laatste jaren zijn de kontakten wat verbrokkeld.
we zouden tóch eens...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten