ik ging voor het grote geld. tien D-mark per uur netto viel er te verdienen. en er was veel werk in dat jaar vóór de Spelen.
liftend vanaf de Utrechtsebrug naar München is 800 kilometer.
om te beginnen met wachten, lang wachten in een lange rij lifters. eerste lift tot afslag Hilversum, nog geen twintig kilometer op weg. balen, wachten, foeteren, liften: beet.
een Mercedes met aanhanger. richting Arnhem. mooi.
de chauffeur is iets ouder dan ik zelf, het klikt.
wat ga jij doen? werk zoeken in München.
en jij? auto met pech ophalen voor de ANWB.
als ik hem wakker hou rijdt ie me langs München, zegt ie.
pompompom, babbeldebabbel, dat gaat goed. het klikt nog beter.
we praten, filosoferen, tappen mop, overpeinzen, spreken groot, fantaseren. München komt te snel. waarom niet mee naar Oostenrijk, die pechauto ophalen in Joegoslavië en dan weer terug via München? hou het stuur effe vast. hou me wakker. blijf praten. let op die ster op de motorkap. als ik ga slingeren moet je het zeggen. bochtige kustweg in Joegoslavië zonder vangrail. blijven praten. die ster, let op die ster, shit, wat is het hier donker. alsmaar door tot bijna in Albanië. moe, praten, ster.
terug bij München waren we uitgeput en uitgepraat. we wisten alles van elkaar, er viel niets meer te zeggen. geen adres uitgewisseld, niets. hé, bedankt hè.
alleen die ster hield ik nog lang op mijn netvlies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten