het zijn soms kleine dingen. maar daarom is het vaak des te lastiger. heel anders dan de grote lijnen. die zitten er nog wel in. nostalgiese herinneringen bijvoorbeeld. daar kan ik nog jaren mee voort. ik schudt ze uit mijn mouw, druk op een knop, et voilá.
maar die kleine dingen dus, die breken me op.
en dan met name de namen.
dat je iemand tegenkomt en precies weet waar je die persoon hebt ontmoet, onder welke omstandigheden, wat je hebt gedronken, hoe het weer was, wat voor overhemd ie aanhad, aan welk tafeltje je zat.
maar geen idee hebt van zijn naam.
zet mij neer in een stad waar ik twintig jaar geleden voor het laatst was en ik weet feilloos de weg. maar een naam bij een persoon? lastig!
ik denk dat het te maken heeft met een baantje dat ik ooit heb gehad in Amsterdam Noord. daar moest ik een tank in, om die van binnen schoon te maken. ik had eigenlijk al onraad moeten ruiken toen ze me dringend adviseerden om er liters melk bij te drinken. maar ik rook alleen chemicaliën. en melk bliefde ik toen al niet.
zodat ik nu met een naamgeheugenstoornis zit.
als ik me de naam van het bedrijf nog zou herinneren zou ik alsnog een klacht kunnen indienen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten